آرمان روان

نازنين پسرم، مرد كوچكم 8 سالگيت مبارك هرچند خيلي اصرار داري به 9 ساله شدنت و هربار با تاكيد و در جواب سوال اينكه چند سالت شده با قيافه اي حق به جانب و پر از غرور مردونه كه مامان عاشقشه ميگي: ‹9 سال، 8 سالم تموم شده و الان 9 سالمه› حول و حوش روز تولدت كه ميشه ياد روزهاي خوب مادر شدنم دلم رو غنج ميزنه. هر روز مادرانگي يه روايت بكر و  تازه ست، تجربه نشده و البته بي بازگشت. هرچند خيلي لحظه ها رو به زور به خاطر ميارم و البته از اون طرفم خيلي از وقايع بي فراخوان جلوي چشمام رژه ميرن. مرد شدي، بزرگ شدي، مرد كوچكي كه ميشه به حضورش، به وجودش، به نفسش و به بودنش تكيه كرد. همين كه ميگي 8 سال( و به قول خودت 9 سال) يه...